نسیم صبا

به نام خداون جان و خرد       که نامش غم از دل می برد

زندگي رسم خوشايندي است .

زندگي بال و پري دارد با وسعت مرگ ،

پرشي دارد اندازه عشق .

زندگي چيزي نيست ، كه لب طاقچه عادت از ياد من و تو برود.

زندگي جذبه دستي است كه مي چيند .

زندگي نوبر انجير سياه ، در دهان گس تابستان است .

زندگي ، بعد درخت است به چشم حشره .

زندگي تجربه شب پره در تاريكي است .

زندگي حس غريبي است كه يك مرغ مهاجر دارد.

زندگي سوت قطاري است كه در خواب پلي مي پيچد.

زندگي ديدن يك باغچه از شيشه مسدود هواپيماست .

خبر رفتن موشك به فضا ،

لمس تنهايي (( ماه )) ،

فكر بوييدن گل در كره اي ديگر  ( سهرای سپهری )

راستی دنیا با تمام بدیهایش زیباست چون خلقت خداست و چه زیباتر که بدانیم موقع خلقت آن حضور داشته ایم .و آه و صد آه که یادمان نمی آید. ولی فکر کردن به آن هم به انسانها انگیزه زندگی کردن می دهد.

یا علی مدد