ازدوست هر آنچه که آید نیکوست!
به نام خدا
الهی ما در دنیا معصیت میکردیم دوست تو محمد ( ص) اندوهگین می شد و دشمن تو ابلیس شاد و در قیامت اگر عقوبت کنی باز دوست تو اندوهگین شود و دشمن تو شاد الهی دوشادی به دشمن خود و دو اندوه بدل دوست خودمنه.
الهی ابو جهل از کعبه می آید و ابراهیم از بت خانه، کار به عنایت توست باقی همه بهانه. الهی چون همه آنست که خود میخواهی پس ازین عاجز بیچاره چه خواهی. الهی همه از روز جزا ترسند و عبدالله از روز ازل زیراکه آنچه تقدیر کردی در ازل نمیشود در آخر مبدل. الهی تو غفار و من پر گناهم بر درگاهت گیرم گر صادق نیستم آخر با صادقان همراهم. گر درد دهد بما و گر راحت دوست
از دوست هر آن چیز که آید نیکوست
مارا نبود نظر به نیکی و بدی
مقصود رضای او و خشنودی اوست
الهی آنچه در دست منست ندانم تا روزی کیست و آنچه روزی منست ندانم تا در دست کیست.
الهی آنچه تو دوختی در پوشیدم و آنچه تو در جام ریختی نوشیدم هیچ نیامد از آنچه میکوشیدم.
الهی اگر تو مرا بجرم من بگیری من ترا به کَرَم تو بگیرم زیرا کرم تو از جرم من بیش است.
الهی فرمودی کریمم امید بر آن تمام است و چون گفتی رحیمم نومیدی برما حرام است.
الهی عَلَمی که خود بر افراشتی نگونسار مکن و چون آخر عفو خواهی کرد اول شرمسار مکن.
الهی براهی میخوانی و در راه چاه ، اگر در چاه افتم همراه را چه گناه.
الهی اگر دریای عنایت تو موج زند خیانت کی پدید آید و چون بچشم رحمت نگری گناه کی نماید.
الهی آمرزیدن مطیعان چه کار است، کرمی که همه را رسد چه مقدار است.
الهی بر عجز خود آگاهم و بر بیچاره گی خود گواهم خواست خواست تست من چه خواهم.
« مناجات خواجه عبد الله انصاری»
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب کوش و گو گناهِ من است
خوان کرم گسترده ای مهمان خویشم برده ای
گوشم چرا مالی اگر من گوشه نان بشکنم
فرموده های بزرگان نیکو کار خدا به منزله مروارید های حقیقت است، باید بسیار کوشید تا بدست آورد
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم